Diplomatenparty

De afgelopen 2 dagen heb ik heel hard gewerkt om tussen de meetings door mijn rapport in draftversie af te krijgen en al een opzet te maken met mijn presentatie. Morgen vertrek ik immers vroeg naar het binnenland en ik kom maandagmiddag weer terug. Dinsdag heb ik een boardmeeting met hierin mijn presentatie en om 15.30 uur vertrek in naar het vliegveld om om 21.00 uur weer lekker naar huis te vliegen. Heb dus hard gewerkt. Gisteravond hier in het hotel een hapje gegeten. Mijn darminfectie is zo goed als overwonnen, de antibiotica doen hun werk. Gelukkig maar. Ik had gehoord dat de biefstuk in het hotel zo lekker is dus die ervaring wilde ik nog meemaken. Ik denk dat ik een keer met een Surinamer terug moet komen want de biefstuk was OK, maar niets speciaals…… Vanmiddag na het werk was ik in een soort van loungeplek gaan zitten om met een Parbo biertje te vieren dat de opdracht er zo goed als opzit. Ik vond dat het dat wel waard was. Begint het me toch te regenen, geen paraplu, geen taxi in de buurt en de tijd tikte door om me klaar te maken voor het feest bij de ambassadeur. Uiteindelijk is het met gelukt om met een klein miezertje thuis te komen maar wat kan het hier regenen zeg, Is ook eigenlijk wel aan de natuur te zien. Het is zo groen en zo heet, dan moet het wel regelmatig regenen. Bij mij op kantoor zeggen ze dat het gevaarlijk is om met regen naar buiten te gaan omdat ze dan verkouden worden. Kunnen die Surinamers niet tegen een stootje? Kwam vanochtend trouwens langs een Cambio, was een mooi beeld voor de foto geweest. Er hing een grote poster boven ;wissel hier met vertrouwen in de toekomst’. Het kantoortje was niet alleen gesloten maar ook verlaten. Tja, ooit hebben ze het geloofd.
Gisteren op kantoor trouwens erg gelachen. Debra, een collega, reed met de bedrijfsauto. Ze vertelde dat ze een andere collega achterin had, die zwanger is. Voor haar gevoel reed de auto beetje zwaar maar ze dacht ‘dat komt wellicht omdat Janique achterin zit’. Wordt er op het raam geklopt, ‘mevrouw u heeft een lekke band’. Iedereen lag in een deuk. Ja, er is wel plezier.
Ik kom net terug van het diplomatenfeestje in de residentie van de ambassadeur. Wat een paleis! Ongelooflijk, prachtig gelegen aan de Surinamerivier, enorm groot. Het was in de tuin maar jammer genoeg heeft het de hele avond pijpestelen geregend. Het heeft de pret niet kunnen drukken. Ik denk dat er wel 250 feestgangers waren en het viel me toch op dat er veel oudere heren waren met een jongere Surinaamse vrouw. Er bekroop me even zo’n Thais gevoel. De ambassadeur vertrekt volgende week en ik kreeg een warm gevoel bij het echtpaar. En, ik heb ze gezien hoor, de schuddende Surinaamse billen. Waar bij ons soms het feestje maar niet op gang wil komen, was het hier vanaf het begin raak. Bijna iedereen op de dansvloer en de mensen straalden plezier uit. Ik kwam eigenlijk om te netwerken maar je kon elkaar met geen woord verstaan. Dan maar bodylanguage op de dansvloer. Ik liep uiteraard Heine nog tegen het lijf. Ik stak mijn hand uit, beetje ongemakkelijk want ik kreeg een dikke knuffel alsof we elkaar al jaren kennen in plaats van sinds eergisteren. Wie weet komt dat nog een keer goed uit.
De komende dagen is er geen bericht, maandagmiddag weer. Ik ga me terugtrekken en genieten van de Jungle. Ik blijf positief; de regen die vandaag is gevallen valt in iedergeval morgen niet.