Het werk en meer.....
Door: Marleen
Blijf op de hoogte en volg Kr8
05 Juli 2017 | Suriname, Paramaribo
Het werk en meer…..
Inmiddels vandaag de tweede dag gewerkt en het bevalt prima. Allereerst verbaast het me hoe makkelijk het voelt om een eigen kantoortje en bureau en collega’s te hebben. Ik had het vorig jaar ook al in Tanzania en dat voelde helemaal als een contradictie, maar, het feit is dat ik me op de tweede dag al ‘thuis’ voel en onderdeel van het bedrijf. Gaat snel he? Ergens bekruipt me net als vorig jaar het gevoel dat er ook een verlangen achter zit. Maar, dat ga ik lekker onderzoeken als ik weer thuis ben.
Vanwege privacy-redenen kan ik niet teveel inhoudelijk vertellen over de opdracht, dit is immers het open web, maar, ik ben gisteren meteen in het diepe gegooid; men wil graag een advies hoe de sales-afdeling gestructureerd kan worden. Ik heb al verschillende items die ik uit kan werken en er is absoluut een ‘klik’. Men zei gisteren aan het eind van de eerste dag dat men verbaasd was over de snelheid waarmee ik zaken in beeld had maar het ook meteen aan de orde bracht. Dat is men niet gewend maar blijkbaar wordt het van mij verwacht. Ik heb me mentaal voorgenomen dat ik avonddienst heb. Dat werkt perfect, ik ben vroeg wakker, rommel wat op mijn kamer, ontbijt met een omeletje en sla ( eigenlijk de lunch ) en vertrek naar het werk. Daar krijg ik lekkere trek rond de lunch en heb beide dagen al heerlijk gegeten. Heb al door dat ik de Javaanse keuken lekkerder vind dan de andere Surinaamse varianten alhoewel ik uiteraard nog niet alles geproefd heb. ’s Avonds heb ik eigenlijk geen honger meer en gisteren heb ik tegen wil en dank nog wat gegeten. Vanmiddag ben ik voor het eerst naar een supermarkt geweest en heb drankjes gekocht en ik zit nu lekker op mijn kamer met een Corona biertje. Heerlijk toch? Vanmiddag was de lunch een verlaat suikerfeest. Was leuk om mee te maken. De eigenaar van het bedrijf is moslim en wil niet dat er op zijn kosten drank wordt genuttigd. Ik voel me dan ook een soort van stiekem hier zitten met mijn eigen ‘gesmokkelde’ drank op de kamer. 1 biertje moet kunnen toch?
Suriname zit in een grote monetaire crisis, er is niet genoeg vreemde valuta bij de bank beschikbaar en de Surinaamse Dollar zit in een vrije val. Alhoewel het nog meevalt in vergelijking met nog slechtere tijden. Een ‘collega’ vertelde gisteren dat er een tijd geweest is dat ze niet met de portemonnee konden shoppen maar dat ze letterlijk met een zak met geld op pad gingen. Kunnen we ons niet voorstellen. Het betekent dat de omzet van het bedrijf zo’n beetje in waarde gehalveerd is door de valutaschommelingen. Salarissen van de mensen zijn niet gecompenseerd dus hun koopkracht is gigantisch gedaald. Veel bedrijven gaan over de kop maar Intermed leeft nog. Leveranciers uit met name Europa staan ze niet bij in de crisis, sterker nog, ik heb het idee dat ze de hoofdprijs betalen. Jammer genoeg is het maar een klein afzetgebied dus de onderhandelingskracht is beperkt. Intermed is een officiële partner van B. Braun. Dat betekent dat er een B. Braun beletterde auto voor het pand staat, een muur B. Braun groen is geschilderd met het logo erop en er hangen zelfs schilderijen met de normen en waarden van B. Braun aan de muur. Dit had ik vorig jaar niet getrokken, maar nu kan ik het met een glimlach aanzien. Er moet alleen wel wat gebeuren want met de huidige inkoopprijzen kunnen de klanten B. Braun niet meer veroorloven. Klanten krijgen beperkt geleverd; niet op basis van wat ze bestellen maar wat ze betalen, dus als ze € 1000,00 betalen dan kunnen ze weer voor ditzelfde bedrag bestellen. Dit betekent dat er grote tekorten zijn bij de klanten. Donderdag ga ik naar de Staatsolie. Dit is ook een grote klant met name voor de hygiëne-producten. Ze leveren nu SCA ( Stork ) maar ook dit is niet meer te betalen. Het lijkt alsof je geen nagel hebt om te krabben maar wel in een Mercedes rijdt. Ook hier moeten we een oplossing voor vinden.
Het ziet ernaar uit dat de tour het laatste weekend doorgaat. Ik ben nog steeds de enige liefhebber, maar, de manager van het dialysecentrum haar man heeft een reisbureau. Hij heeft vandaag gebeld en men wil voor mij een uitzondering maken dat ik toch alleen kan. Ben ik wel echt op mijzelf aangewezen maar dat wil ik juist graag. Hij waarschuwde me wel dat het echt een basic plek is en dat het diep in de Amazone ligt; voordeel, het is authentiek, nadeel, het is ver varen in de kano. Ik heb toch het gevoel dat ik juist hiernaartoe wil en ik heb besloten om terug te vliegen. Er gaat zo’n piepklein toestelletje naar toe die op een grasstrip landt. Lijkt me een geweldige ervaring. Ik ga morgen proberen mijn vlucht te verzetten en dan de trip maar vastleggen. Er kan nog 1 kink in de kabel komen, mijn opdrachtgever heeft op 14 juli een belangrijke afspraak waar hij mij graag bij wilt hebben. Ik ga morgen voorleggen dat ik graag naar het binnenland wil, maar als ik de indruk krijg dat men liever heeft dat ik blijf, dan zoek ik naar een ander alternatief met vertrek op zaterdag. Het wordt dan wel een andere plek.
O ja, de Nederlandse ambassadeur lijkt uit Suriname te vertrekken want ben vanmiddag uitgenodigd voor zijn afscheidsfeestje op 13 juli. Of ik mijn dansschoenen en een passende galajurk aan wil trekken. Nou, die zit niet in de koffer. Ik ga lekker toch en trek mijn mooiste pakje aan. Ze zetten me vast niet de deur uit. Ben benieuwd hoe zo een diplomatenfeestje er aan toe gaat. De nieuwe ambassadeur wil me ook graag spreken en of ik een afspraak net hem wil maken. Grappig….. Ik zeg op alles JA! En ik zorg dat ik het telefoonnummer van de Taxi bij de hand heb.
Nou ja, niet op alles, herinneren jullie Erik nog, de stukadoor uit Laren? Die apt net dat hij in de stad is en of ik even langs kom. Maar, voor mij is het inmiddels echt het einde van de dag, liever gezegd, gevoelsmatig al in de nacht. Ik heb me aangepast aan de tropentijden en ga om 21.00 uur naar bed. Ben net als gisteren doodmoe, dus Erik vindt vast en zeker met zijn positieve instelling wel andere ‘vrienden’.
Inmiddels vandaag de tweede dag gewerkt en het bevalt prima. Allereerst verbaast het me hoe makkelijk het voelt om een eigen kantoortje en bureau en collega’s te hebben. Ik had het vorig jaar ook al in Tanzania en dat voelde helemaal als een contradictie, maar, het feit is dat ik me op de tweede dag al ‘thuis’ voel en onderdeel van het bedrijf. Gaat snel he? Ergens bekruipt me net als vorig jaar het gevoel dat er ook een verlangen achter zit. Maar, dat ga ik lekker onderzoeken als ik weer thuis ben.
Vanwege privacy-redenen kan ik niet teveel inhoudelijk vertellen over de opdracht, dit is immers het open web, maar, ik ben gisteren meteen in het diepe gegooid; men wil graag een advies hoe de sales-afdeling gestructureerd kan worden. Ik heb al verschillende items die ik uit kan werken en er is absoluut een ‘klik’. Men zei gisteren aan het eind van de eerste dag dat men verbaasd was over de snelheid waarmee ik zaken in beeld had maar het ook meteen aan de orde bracht. Dat is men niet gewend maar blijkbaar wordt het van mij verwacht. Ik heb me mentaal voorgenomen dat ik avonddienst heb. Dat werkt perfect, ik ben vroeg wakker, rommel wat op mijn kamer, ontbijt met een omeletje en sla ( eigenlijk de lunch ) en vertrek naar het werk. Daar krijg ik lekkere trek rond de lunch en heb beide dagen al heerlijk gegeten. Heb al door dat ik de Javaanse keuken lekkerder vind dan de andere Surinaamse varianten alhoewel ik uiteraard nog niet alles geproefd heb. ’s Avonds heb ik eigenlijk geen honger meer en gisteren heb ik tegen wil en dank nog wat gegeten. Vanmiddag ben ik voor het eerst naar een supermarkt geweest en heb drankjes gekocht en ik zit nu lekker op mijn kamer met een Corona biertje. Heerlijk toch? Vanmiddag was de lunch een verlaat suikerfeest. Was leuk om mee te maken. De eigenaar van het bedrijf is moslim en wil niet dat er op zijn kosten drank wordt genuttigd. Ik voel me dan ook een soort van stiekem hier zitten met mijn eigen ‘gesmokkelde’ drank op de kamer. 1 biertje moet kunnen toch?
Suriname zit in een grote monetaire crisis, er is niet genoeg vreemde valuta bij de bank beschikbaar en de Surinaamse Dollar zit in een vrije val. Alhoewel het nog meevalt in vergelijking met nog slechtere tijden. Een ‘collega’ vertelde gisteren dat er een tijd geweest is dat ze niet met de portemonnee konden shoppen maar dat ze letterlijk met een zak met geld op pad gingen. Kunnen we ons niet voorstellen. Het betekent dat de omzet van het bedrijf zo’n beetje in waarde gehalveerd is door de valutaschommelingen. Salarissen van de mensen zijn niet gecompenseerd dus hun koopkracht is gigantisch gedaald. Veel bedrijven gaan over de kop maar Intermed leeft nog. Leveranciers uit met name Europa staan ze niet bij in de crisis, sterker nog, ik heb het idee dat ze de hoofdprijs betalen. Jammer genoeg is het maar een klein afzetgebied dus de onderhandelingskracht is beperkt. Intermed is een officiële partner van B. Braun. Dat betekent dat er een B. Braun beletterde auto voor het pand staat, een muur B. Braun groen is geschilderd met het logo erop en er hangen zelfs schilderijen met de normen en waarden van B. Braun aan de muur. Dit had ik vorig jaar niet getrokken, maar nu kan ik het met een glimlach aanzien. Er moet alleen wel wat gebeuren want met de huidige inkoopprijzen kunnen de klanten B. Braun niet meer veroorloven. Klanten krijgen beperkt geleverd; niet op basis van wat ze bestellen maar wat ze betalen, dus als ze € 1000,00 betalen dan kunnen ze weer voor ditzelfde bedrag bestellen. Dit betekent dat er grote tekorten zijn bij de klanten. Donderdag ga ik naar de Staatsolie. Dit is ook een grote klant met name voor de hygiëne-producten. Ze leveren nu SCA ( Stork ) maar ook dit is niet meer te betalen. Het lijkt alsof je geen nagel hebt om te krabben maar wel in een Mercedes rijdt. Ook hier moeten we een oplossing voor vinden.
Het ziet ernaar uit dat de tour het laatste weekend doorgaat. Ik ben nog steeds de enige liefhebber, maar, de manager van het dialysecentrum haar man heeft een reisbureau. Hij heeft vandaag gebeld en men wil voor mij een uitzondering maken dat ik toch alleen kan. Ben ik wel echt op mijzelf aangewezen maar dat wil ik juist graag. Hij waarschuwde me wel dat het echt een basic plek is en dat het diep in de Amazone ligt; voordeel, het is authentiek, nadeel, het is ver varen in de kano. Ik heb toch het gevoel dat ik juist hiernaartoe wil en ik heb besloten om terug te vliegen. Er gaat zo’n piepklein toestelletje naar toe die op een grasstrip landt. Lijkt me een geweldige ervaring. Ik ga morgen proberen mijn vlucht te verzetten en dan de trip maar vastleggen. Er kan nog 1 kink in de kabel komen, mijn opdrachtgever heeft op 14 juli een belangrijke afspraak waar hij mij graag bij wilt hebben. Ik ga morgen voorleggen dat ik graag naar het binnenland wil, maar als ik de indruk krijg dat men liever heeft dat ik blijf, dan zoek ik naar een ander alternatief met vertrek op zaterdag. Het wordt dan wel een andere plek.
O ja, de Nederlandse ambassadeur lijkt uit Suriname te vertrekken want ben vanmiddag uitgenodigd voor zijn afscheidsfeestje op 13 juli. Of ik mijn dansschoenen en een passende galajurk aan wil trekken. Nou, die zit niet in de koffer. Ik ga lekker toch en trek mijn mooiste pakje aan. Ze zetten me vast niet de deur uit. Ben benieuwd hoe zo een diplomatenfeestje er aan toe gaat. De nieuwe ambassadeur wil me ook graag spreken en of ik een afspraak net hem wil maken. Grappig….. Ik zeg op alles JA! En ik zorg dat ik het telefoonnummer van de Taxi bij de hand heb.
Nou ja, niet op alles, herinneren jullie Erik nog, de stukadoor uit Laren? Die apt net dat hij in de stad is en of ik even langs kom. Maar, voor mij is het inmiddels echt het einde van de dag, liever gezegd, gevoelsmatig al in de nacht. Ik heb me aangepast aan de tropentijden en ga om 21.00 uur naar bed. Ben net als gisteren doodmoe, dus Erik vindt vast en zeker met zijn positieve instelling wel andere ‘vrienden’.
