Mijn eerste werkdag
Door: Marleen de Boer
Blijf op de hoogte en volg Kr8
01 Augustus 2016 | Tanzania, Morogoro
Gisteren aangekomen in Dar es Salaam. Ik had wat goede tips gekregen van een Belgisch stel dat hier woont;
1) in eerste instantie niets betalen aan Visa-kosten op het vliegveld, maar, als het erg lang duurt is er geen andere manier om van het vliegveld af te komen.2) heel overtuigd doorstappen en recht voor je uitkijken, dan heb je de minste kans dat ze je stoppen. 3) altijd kalm en vriendelijk blijven, ook al raak je ongeduldig...........Voor mij een hele goede oefening. Zo gezegd zo gedaan en ik ging als een speer zonder bij te betalen op mijn koffers af. De arts van de kliniek stond netjes klaar met een lokale PUM-vertegenwoordiger. Ze hadden mijn naam met een lichtgele stift op een wit vel geschreven. Duurde even voordat ik het zag, maar, eind goed al goed. De PUM vertegenwoordiger zou mijn steun en toeverlaat zijn de komende weken maar hij is vandaag naar de US vertrokken. De arts en eigenaar van de kliniek vertelde vandaag dat hij donderdag voor een week vertrekt. Heb niet begrepen waar naar toe. Ik moet dus nieuwe vrienden maken.......
Vanochtend om 8.00 vertrokken naar Morogoro. Het was heerlijk om weer eens in een totaal andere omgeving te zijn. Ik voelde hoe ik de verre reizen mis en nodig heb. Maar, ik mag niet klagen, Brazilie zit ook nog vers in het geheugen. Het was een autorit van zo'n 4 uur en we hebben lekker gekletst. Dokter Harun is een aardige man. Hij vroeg me wel meteen of ik financiering voor hem kan regelen. Ik was er al bang voor......Gisteren nam de PUM vertegenwoordiger me apart op het vliegveld en fluisterde me ook iets toe. Ik had de indruk dat het belangrijk was en ik mocht bepaalde dingen niet zeggen, maar, ik heb er helemaal niets van begrepen........
Tijdens de autorit ben ik 2 keer geschrokken; de eerste keer toen ik vroeg of ik veilig alleen over straat kan. Hij trok een pistool uit zijn broekzak en gaf het mij. Ik schrok me kapot. Het was geladen......Hij heeft een vergunning omdat hij als arts meer risico loopt omdat hij ook 's nachts op pad moet. De tweede keer schrok ik omdat er een school langs de rand van de snelweg was gebouwd zonder omheining. Er liepen kleine kinderen op het gras aan de rand van de weg. Levensgevaarlijk. Dokter Harun vertelde dat er heel veel kinderen dood gaan omdat ze op de weg terecht komen. Er wordt hier veel met drank op gereden, vooral vrachtwagen- en bus chauffeurs.
In Morogoro meteen naar de kliniek gegaan. Op papier zouden ze er 4 bedden hebben, maar, er staat zeggen en schrijven 1 gammele onderzoeksbank en daar kunnen de mensen even rusten of bijvoorbeeld een infuus krijgen. Het is eigenlijk een soort van huisartsenpraktijk. Ook aan de kwalen en klachten van de patiënten te zien die vanmiddag langs kwamen........Er werken 2 doktoren en ze draaien spreekuur. Maar, soms zijn ze ook even weg en dan is er maar 1...... Patienten zitten buiten uren te wachten. Ze hebben een eigen laboratorium en een eigen apotheek. En overal lange rijen. Dokter Harun heeft mij gevraagd of ik de bedrijfsvoering kan optimaliseren. Heb al wel wat dingetjes gezien..........Was om 18.00 uur zo moe dat ik naar het hotel gegaan ben. Lopend! Ik kan kiezen, met de ambulance ( was ook voor de lunch naar een restaurant gebracht met de ambulance ) of lopend. Volgens dokter Harun is het veilig om te lopen dus ik heb de gok maar gewaagd. Was ook wel even lekker om de ruimte om me heen te hebben. Alle kamertjes in de kliniek zijn werkelijk piep en piep klein. Je kan je kont niet keren. Het hotel waar ik verblijf is heel basic. Niets bijzonders. Dacht wel even 'Oh ben ik hier de komende 2 weken'. Om 18.30 is het donker en dan kan ik geen kant meer op. Maar, ik ga er wat van maken. Vanavond sowieso vroeg naar bed want ik voel dat ik mijn rust nodig heb. Heb geen Wifi op de kamer dus dat is voor de rust ook een uitkomst. Morgen ga ik om 7.30 uur naar de kliniek voor verdere observaties. Ben benieuwd.....
1) in eerste instantie niets betalen aan Visa-kosten op het vliegveld, maar, als het erg lang duurt is er geen andere manier om van het vliegveld af te komen.2) heel overtuigd doorstappen en recht voor je uitkijken, dan heb je de minste kans dat ze je stoppen. 3) altijd kalm en vriendelijk blijven, ook al raak je ongeduldig...........Voor mij een hele goede oefening. Zo gezegd zo gedaan en ik ging als een speer zonder bij te betalen op mijn koffers af. De arts van de kliniek stond netjes klaar met een lokale PUM-vertegenwoordiger. Ze hadden mijn naam met een lichtgele stift op een wit vel geschreven. Duurde even voordat ik het zag, maar, eind goed al goed. De PUM vertegenwoordiger zou mijn steun en toeverlaat zijn de komende weken maar hij is vandaag naar de US vertrokken. De arts en eigenaar van de kliniek vertelde vandaag dat hij donderdag voor een week vertrekt. Heb niet begrepen waar naar toe. Ik moet dus nieuwe vrienden maken.......
Vanochtend om 8.00 vertrokken naar Morogoro. Het was heerlijk om weer eens in een totaal andere omgeving te zijn. Ik voelde hoe ik de verre reizen mis en nodig heb. Maar, ik mag niet klagen, Brazilie zit ook nog vers in het geheugen. Het was een autorit van zo'n 4 uur en we hebben lekker gekletst. Dokter Harun is een aardige man. Hij vroeg me wel meteen of ik financiering voor hem kan regelen. Ik was er al bang voor......Gisteren nam de PUM vertegenwoordiger me apart op het vliegveld en fluisterde me ook iets toe. Ik had de indruk dat het belangrijk was en ik mocht bepaalde dingen niet zeggen, maar, ik heb er helemaal niets van begrepen........
Tijdens de autorit ben ik 2 keer geschrokken; de eerste keer toen ik vroeg of ik veilig alleen over straat kan. Hij trok een pistool uit zijn broekzak en gaf het mij. Ik schrok me kapot. Het was geladen......Hij heeft een vergunning omdat hij als arts meer risico loopt omdat hij ook 's nachts op pad moet. De tweede keer schrok ik omdat er een school langs de rand van de snelweg was gebouwd zonder omheining. Er liepen kleine kinderen op het gras aan de rand van de weg. Levensgevaarlijk. Dokter Harun vertelde dat er heel veel kinderen dood gaan omdat ze op de weg terecht komen. Er wordt hier veel met drank op gereden, vooral vrachtwagen- en bus chauffeurs.
In Morogoro meteen naar de kliniek gegaan. Op papier zouden ze er 4 bedden hebben, maar, er staat zeggen en schrijven 1 gammele onderzoeksbank en daar kunnen de mensen even rusten of bijvoorbeeld een infuus krijgen. Het is eigenlijk een soort van huisartsenpraktijk. Ook aan de kwalen en klachten van de patiënten te zien die vanmiddag langs kwamen........Er werken 2 doktoren en ze draaien spreekuur. Maar, soms zijn ze ook even weg en dan is er maar 1...... Patienten zitten buiten uren te wachten. Ze hebben een eigen laboratorium en een eigen apotheek. En overal lange rijen. Dokter Harun heeft mij gevraagd of ik de bedrijfsvoering kan optimaliseren. Heb al wel wat dingetjes gezien..........Was om 18.00 uur zo moe dat ik naar het hotel gegaan ben. Lopend! Ik kan kiezen, met de ambulance ( was ook voor de lunch naar een restaurant gebracht met de ambulance ) of lopend. Volgens dokter Harun is het veilig om te lopen dus ik heb de gok maar gewaagd. Was ook wel even lekker om de ruimte om me heen te hebben. Alle kamertjes in de kliniek zijn werkelijk piep en piep klein. Je kan je kont niet keren. Het hotel waar ik verblijf is heel basic. Niets bijzonders. Dacht wel even 'Oh ben ik hier de komende 2 weken'. Om 18.30 is het donker en dan kan ik geen kant meer op. Maar, ik ga er wat van maken. Vanavond sowieso vroeg naar bed want ik voel dat ik mijn rust nodig heb. Heb geen Wifi op de kamer dus dat is voor de rust ook een uitkomst. Morgen ga ik om 7.30 uur naar de kliniek voor verdere observaties. Ben benieuwd.....
