Sjiek en ordinair
Door: Marleen
Blijf op de hoogte en volg Kr8
12 Juli 2017 | Suriname, Paramaribo
Sjiek en ordinair op 1 dag
Vanochtend begon de dag met een gedenkwaardige afspraak op de ambassade van het Koninkrijk der Nederlanden. Ik heb al een aantal keer een taxi gebruikt en tot nu toe heb ik steeds malafide auto’s gehad. Het zijn jongens die elders een andere baan hebben en die extra met hun eigen auto als taxiservice werken. Misschien wel tijdens werktijd, wie zal het zeggen. Ik heb al uiteenlopende auto’s gehad; van midnight cowboy tot een elektricien in een vervallen auto die eerst nog even moest tanken voordat hij mij naar tante Telma kon brengen 4km verderop. Vanochtend belde de receptie van het hotel de taxi en er kwam een sjieke zwarte bijna limousine achtige auto aangereden. Ik stapte in, goed gehakt en in de make-up en met mijn o zo mooie werktas. Men verklaarde mij eerder voor gek dat ik mijn werktas meenam naar Suriname, het bezette ook 25% van mijn koffer. Maar ik was vanochtend reuze blij dat ik mij er stevig aan vast kon houden. Ik voelde mijn ego groeien naarmate ik dichterbij de ambassade kwam. Vol trots stapte ik uit en liep ik met mijn neus fier in de wind naar de receptie. De ambassade was om 7.30 uur geopend en de wachtruimte binnen en buiten zat al vol. Ik werd naar een andere ingang verwezen en werd daar meteen opgevangen door de bewaking. Uw legitimatie a.u.b.; oeps, heel dom. Bij Staatsolie was in mijn paspoort al vergeten maar nu voor de tweede keer stond ik met mijn mond vol tanden; sorry, in verband met de criminaliteit in de land ligt mijn paspoort in het kluisje op mijn hotelkamer. De truc met mijn visitekaartje werkte na wat gefrons en extra telefoontjes en ik werd gelukkig binnen gelaten. Ik voelde me als prinses Maxima en keek waarschijnlijk hooghartig om me heen toen ik in de sjieke fauteuils plaatsnam. Ik vond het geweldig! Mijn gesprek was fantastisch en ik denk dat ik wel wat heb bereikt. Eerst even socializen…….Heine zat al na 2 minuten foto’s te showen op zijn mobiele telefoon. Hij zei letterlijk ‘sorry, zo ben ik een gesprek nog nooit begonnen’. Ik was tevreden, het ijs was al meteen gebroken. Ik heb hem op de man af gevraagd wat de Nederlandse ambassade kan doen voor mijn opdrachtgever. Hij lachte; weet je dat we vanuit Nederland al 3.5 miljard Nederlandse guldens hebben geïnvesteerd in Suriname en dat we geen idee hebben waar dat geld is terechtgekomen? Ik antwoordde met een kwinkslag in mijn ogen; wie geef je hier de schuld van, de investeerder of de ontvanger. Ik heb hem beloofd dat ik alleen maar werk met projecten waarbij ikzelf tot op de laatste cent een financiële verantwoording af kan leggen. Hij vertelde dat er ergens nog in een potje 2 miljoen euro zit maar dat alleen maar vrijgemaakt kan worden met een projectplan maar dat een Surinamer niet eens een fatsoenlijk projectplan kan schrijven…….. Het geld is bedoeld voor trainingsdoeleinden om het opleidings- en vaardigheidsniveau te verbeteren. Ik heb gevraagd of ik hier in een later tijdstip bij hem op terug kan komen en hij heeft de deur geopend. Ben benieuwd of ik een trainingsaanbod voor Intermed Caribe los kan peuteren. Zou geweldig zijn! Ik ga he tbij thuiskomst uiteraard proberen. Donderdag komt Heine ook op het afscheidsfeest van de ambassadeur. Daar gaat het netwerken uiteraard verder. Jammer dat Elly niet bij me is, we zouden hem met z’n tweetjes helemaal inpakken. Na de ambassade meteen door naar het Academisch ziekenhuis, heeft 400 bedden, vrijwel alle specialisaties, een oud ‘beddenhuis’ en een nog oudere afdeling inkoop. De afspraak verliep geweldig, we mogen een offerte uitbrengen van tenminste 5 productgroepen en ik vond het soepel verlopen. Op mijn vraag hoe het komt dat dit niet altijd zo makkelijk gaat was het antwoord ‘jouw witte gezicht’. Ik vraag me steeds meer af wie er nu discrimineert…… Het is geen fijne positie maar maak er maar even gebruik van. In de terugweg naar huis zei ik wel tegen mijn 2 ‘collega’s’ dat ik wel verwacht dat ze er nu ook adequaat werk van maken omdat het anders echt zonde van mijn tijd en de kans is. Iets in me zegt dat dit nog weleens lastig kan worden. De actiepunten van Staatsolie van afgelopen donderdag zijn ook nog steeds niet opgepakt. Vanmiddag vroeg ik de salesrep ernaar. Ik had geadviseerd om een uitstaande rekening van 2014 af te boeken maar dat had hij nog niet gedaan. Ik vroeg hem waarom en hij gaf geen concreet antwoord. Ik sloot de deur, keek hem recht in de ogen en vroeg hem, ‘als jij niet zegt wat er is kan ik je niet helpen’. Hij zei toen, ‘als jij de factuur afboekt dan moet ik de commissie terugbetalen’. Ik vroeg hem om hoeveel geld het ging; 26 Surinaamse Dollar, dat is € 3,12. Ja, je leest het goed, drie euro twaalf. Zegt dat genoeg?
Vanmiddag hebben we ook even lekker gelachen. Ik voel dat de mensen vertrouwen in me krijgen en ze worden wat losser. Ik kreeg een compliment over mijn figuur, ik zei ‘ik haal mijn mobiele telefoon even dan nemen we het op want mijn moeder klaagt alleen maar dat ik te dik ben’. Ze waren verbijsterd ‘vinden Nederlandse mannen kluiven dan lekker’. Ik lag in een deuk! Ik zei dat ik vreesde dat het overgrote deel inderdaad kluiven lekker vindt, ze konden zich er niets bij voorstellen. Op straat kon je ons horen lachen. Ook vertelden ze dat ik naar een vrouw kon voor kruidenbaden. Daar had ik al eerder van gehoord en ik zei ‘Oh dat is fijn voor allerlei klachten zoals rugklachten en griep’. Ze vroegen wie me dat verteld had en schaterden het uit ‘nee het is om van onderen strakker te worden anders willen de mannen je niet meer. Hoe doen jullie dat dan in Nederland’? Ik keek ze schaapachtig aan en zei ‘zover ik weet de meeste vrouwen doen er niets aan’. Nou, zoiets doms hadden ze nog nooit gehoord. Dat is vragen om ellende. Ik moet trouwens wel oppassen met de antwoorden die ik op dit soort vragen ga geven want straks zien ze me aan voor een dom blondje en nemen ze mijn adviezen niet meer serieus…….
Vanochtend begon de dag met een gedenkwaardige afspraak op de ambassade van het Koninkrijk der Nederlanden. Ik heb al een aantal keer een taxi gebruikt en tot nu toe heb ik steeds malafide auto’s gehad. Het zijn jongens die elders een andere baan hebben en die extra met hun eigen auto als taxiservice werken. Misschien wel tijdens werktijd, wie zal het zeggen. Ik heb al uiteenlopende auto’s gehad; van midnight cowboy tot een elektricien in een vervallen auto die eerst nog even moest tanken voordat hij mij naar tante Telma kon brengen 4km verderop. Vanochtend belde de receptie van het hotel de taxi en er kwam een sjieke zwarte bijna limousine achtige auto aangereden. Ik stapte in, goed gehakt en in de make-up en met mijn o zo mooie werktas. Men verklaarde mij eerder voor gek dat ik mijn werktas meenam naar Suriname, het bezette ook 25% van mijn koffer. Maar ik was vanochtend reuze blij dat ik mij er stevig aan vast kon houden. Ik voelde mijn ego groeien naarmate ik dichterbij de ambassade kwam. Vol trots stapte ik uit en liep ik met mijn neus fier in de wind naar de receptie. De ambassade was om 7.30 uur geopend en de wachtruimte binnen en buiten zat al vol. Ik werd naar een andere ingang verwezen en werd daar meteen opgevangen door de bewaking. Uw legitimatie a.u.b.; oeps, heel dom. Bij Staatsolie was in mijn paspoort al vergeten maar nu voor de tweede keer stond ik met mijn mond vol tanden; sorry, in verband met de criminaliteit in de land ligt mijn paspoort in het kluisje op mijn hotelkamer. De truc met mijn visitekaartje werkte na wat gefrons en extra telefoontjes en ik werd gelukkig binnen gelaten. Ik voelde me als prinses Maxima en keek waarschijnlijk hooghartig om me heen toen ik in de sjieke fauteuils plaatsnam. Ik vond het geweldig! Mijn gesprek was fantastisch en ik denk dat ik wel wat heb bereikt. Eerst even socializen…….Heine zat al na 2 minuten foto’s te showen op zijn mobiele telefoon. Hij zei letterlijk ‘sorry, zo ben ik een gesprek nog nooit begonnen’. Ik was tevreden, het ijs was al meteen gebroken. Ik heb hem op de man af gevraagd wat de Nederlandse ambassade kan doen voor mijn opdrachtgever. Hij lachte; weet je dat we vanuit Nederland al 3.5 miljard Nederlandse guldens hebben geïnvesteerd in Suriname en dat we geen idee hebben waar dat geld is terechtgekomen? Ik antwoordde met een kwinkslag in mijn ogen; wie geef je hier de schuld van, de investeerder of de ontvanger. Ik heb hem beloofd dat ik alleen maar werk met projecten waarbij ikzelf tot op de laatste cent een financiële verantwoording af kan leggen. Hij vertelde dat er ergens nog in een potje 2 miljoen euro zit maar dat alleen maar vrijgemaakt kan worden met een projectplan maar dat een Surinamer niet eens een fatsoenlijk projectplan kan schrijven…….. Het geld is bedoeld voor trainingsdoeleinden om het opleidings- en vaardigheidsniveau te verbeteren. Ik heb gevraagd of ik hier in een later tijdstip bij hem op terug kan komen en hij heeft de deur geopend. Ben benieuwd of ik een trainingsaanbod voor Intermed Caribe los kan peuteren. Zou geweldig zijn! Ik ga he tbij thuiskomst uiteraard proberen. Donderdag komt Heine ook op het afscheidsfeest van de ambassadeur. Daar gaat het netwerken uiteraard verder. Jammer dat Elly niet bij me is, we zouden hem met z’n tweetjes helemaal inpakken. Na de ambassade meteen door naar het Academisch ziekenhuis, heeft 400 bedden, vrijwel alle specialisaties, een oud ‘beddenhuis’ en een nog oudere afdeling inkoop. De afspraak verliep geweldig, we mogen een offerte uitbrengen van tenminste 5 productgroepen en ik vond het soepel verlopen. Op mijn vraag hoe het komt dat dit niet altijd zo makkelijk gaat was het antwoord ‘jouw witte gezicht’. Ik vraag me steeds meer af wie er nu discrimineert…… Het is geen fijne positie maar maak er maar even gebruik van. In de terugweg naar huis zei ik wel tegen mijn 2 ‘collega’s’ dat ik wel verwacht dat ze er nu ook adequaat werk van maken omdat het anders echt zonde van mijn tijd en de kans is. Iets in me zegt dat dit nog weleens lastig kan worden. De actiepunten van Staatsolie van afgelopen donderdag zijn ook nog steeds niet opgepakt. Vanmiddag vroeg ik de salesrep ernaar. Ik had geadviseerd om een uitstaande rekening van 2014 af te boeken maar dat had hij nog niet gedaan. Ik vroeg hem waarom en hij gaf geen concreet antwoord. Ik sloot de deur, keek hem recht in de ogen en vroeg hem, ‘als jij niet zegt wat er is kan ik je niet helpen’. Hij zei toen, ‘als jij de factuur afboekt dan moet ik de commissie terugbetalen’. Ik vroeg hem om hoeveel geld het ging; 26 Surinaamse Dollar, dat is € 3,12. Ja, je leest het goed, drie euro twaalf. Zegt dat genoeg?
Vanmiddag hebben we ook even lekker gelachen. Ik voel dat de mensen vertrouwen in me krijgen en ze worden wat losser. Ik kreeg een compliment over mijn figuur, ik zei ‘ik haal mijn mobiele telefoon even dan nemen we het op want mijn moeder klaagt alleen maar dat ik te dik ben’. Ze waren verbijsterd ‘vinden Nederlandse mannen kluiven dan lekker’. Ik lag in een deuk! Ik zei dat ik vreesde dat het overgrote deel inderdaad kluiven lekker vindt, ze konden zich er niets bij voorstellen. Op straat kon je ons horen lachen. Ook vertelden ze dat ik naar een vrouw kon voor kruidenbaden. Daar had ik al eerder van gehoord en ik zei ‘Oh dat is fijn voor allerlei klachten zoals rugklachten en griep’. Ze vroegen wie me dat verteld had en schaterden het uit ‘nee het is om van onderen strakker te worden anders willen de mannen je niet meer. Hoe doen jullie dat dan in Nederland’? Ik keek ze schaapachtig aan en zei ‘zover ik weet de meeste vrouwen doen er niets aan’. Nou, zoiets doms hadden ze nog nooit gehoord. Dat is vragen om ellende. Ik moet trouwens wel oppassen met de antwoorden die ik op dit soort vragen ga geven want straks zien ze me aan voor een dom blondje en nemen ze mijn adviezen niet meer serieus…….
