In de olie

Vandaag de vierde werkdag achter de rug en de tijd vliegt. Ik heb interviews met medewerkers van de salesafdeling gehad en heb al een goed beeld. Vandaag de eigenaar aangeschoten voor een gesprek. Ik vroeg hem of hij verwacht dat ik de boel ‘oppoets’ en de ‘banden plak’ of meer dan dat. Hij koos voor het laatste. Helaas kan ik er hier niet verder op ingaan, maar, het voelt wel als uitdagend.
Vandaag mijn eerste klantenbezoek naar 1 van de grootste klanten, Staatsolie Suriname. Streng beveiligd, nou ja streng, ik had mijn paspoort moeten laten zien maar die zit in de kluis van mijn hotelkamer. Ik dacht even ‘ ik blijf hier in de hitte aan de poort staan’, maar, had gelukkig wel mijn visitekaartje bij me waarop een grote foto van mezelf staat. Na wikken wen wegen werd het geaccepteerd als officieel legitimatie bewijs. Voor Staatsolie was het boekjaar 2016 een van de moeilijkste in haar 36-jarige geschiedenis. De daling van de olieprijzen heeft grote invloed gehad op de financiële positie en activiteiten van het bedrijf. Er werken 1000 mensen en ze produceren 17000 barrels per dag. Ik heb het idee dat hier in het hotel een aantal werklui zitten want er vertrekt iedere ochtend een busje dat
‘s avonds weer terug komt. Weet niet waar ze vandaan komen maar ze spreken Spaans. Ze gebruiken met namen producten van de hygiëne en safety lijn van Intermed. De hoofd-inkoper bleek een Nederlander, de heer Speelman. Hij heeft eerst bij Heineken in Suriname gewerkt en nu alweer 10 jaar bij Staatsolie. Door de enorme daling in de olieprijzen staan ook de prijzen en het assortiment van Intermed onder druk. We hebben een goed gesprek gehad en we mogen zelfs een offerte uitbrengen voor een nieuw product dat de omzet met 25% kan vergroten. Het voelde heerlijk om weer aan de onderhandelingstafel te zitten en ondanks het feit dat ik nog nooit ‘in de olie’ ben geweest voelde ik me als een vis in het water.
Gisteravond heb ik met Erik gegeten. Ik kwam hem ’s ochtends bij het ontbijt tegen en we hadden geen tijd om bij te kletsen. Hij had in die paar dagen al een paar avonturen beleefd. We spraken meteen af om later bij te kletsen. Het was erg gezellig. Ergens in een eenvoudig tentje gegeten en het lijkt alsof we elkaar al jaren kennen. Hij heeft allerlei wilde plannen; stel je voor, een stukadoor uit Laren uit het hogere segment die zijn huidige leven helemaal zat is. Hij heeft besloten om het roer definitief om te gooien en hij wil een retraite-plek in Suriname beginnen. Hij gaat in augustus starten met een Yoga opleiding in Duitsland en hij is nu hier voor een week om te kijken of Suriname werkelijk de plek is. Ik vertelde zo enthousiast over het Marron dorp Pingpe dat hij vandaag apte dat hij zijn ticket heeft gewijzigd en dat hij morgen ‘mijn tour’ gaat doen. Hij gaat mij dus een weekje voor….. Ik spreek hem niet meer want hij vertrekt maandagavond meteen naar Amsterdam. Maar, het voelt alsof dit contact wel wordt voorgezet, we zullen het zien, het maakt ook niet uit.
Ik heb dus vandaag definitief alles geregeld voor de tour. Mijn ticket is gewijzigd en ik ga! Ik kijk er zo naar uit. Pingpe is een authentiek Marrondorp waar 200 bewoners wonen. Het toerisme schijnt hier nog niet op grote schaal te zijn doorgedrongen en bezoekers ervaren dan ook de authentieke leefwijze, sfeer en cultuur.
Maar, zover is het nog niet! Morgen de laatste werkdag van de week, tenminste, op kantoor. Zaterdag en zondag ga ik de ochtenden door met werken om begin volgende week met een aantal meetings en workshops aan de slag te gaan. Het wordt wat puzzelen, maar, ik kijk er naar uit!