Laatste loodjes
Door: Marleen
Blijf op de hoogte en volg Kr8
16 December 2018 | Armenië, Armavir
Ben inmiddels weer thuis, maar een dag later dan gepland. Daarover later meer. Eerst nog even terugkomen op mijn laatste dagen bij Sunrise Children Center…… Maandag en dinsdag heb ik nog hard gewerkt. Ik heb o.a. met een aantal mensen gewerkt aan het opzetten van een financieel plan. Dit is hard nodig omdat de lokale Safe the Children organisatie stopt met de financiering van het centrum en ze dus op zoek moeten naar alternatieve geldstromen. We hebben hard gewerkt aan een aantal opties en 1 van de concrete resultaten is dat we een webpagina hebben gemaakt op een online funding website. Er zijn inmiddels al wat stortingen binnengekomen en het was ontzettend gaaf om te zien hoe enthousiast ze waren toen het eerste bedrag binnen kwam. Ik ben ervan overtuigd dat het bedrag heel goed besteed gaat worden en het is vrijwel zeker dat ik dit voorjaar nog een keer terugkeer om verder met hen te werken. Mocht je een bijdrage willen leveren, ga naar https://gogetfunding.com/support-david-with-one-year-physiotherapy
Echt, de kleine beetjes helpen. Voor € 3000 kunnen de salarissen van de 12 medewerkers maandelijks betaald worden en kunnen er jaarlijks 165 kinderen 2 dagen per week een aantal paramedische behandelingen en therapieën volgen. Dit bedrag ervaar ik zelf als overzichtelijk en haalbaar.
Als je doorklikt om te betalen lijkt het trouwens alsof je alleen met PayPal kan betalen, maar, klik verder en naast de keuze voor PayPal kan je dan ook kiezen voor een bijdrage met betaling via een creditcard. Mocht je liever een bedrag via mij overdragen, geef me dan een seintje dan stuur ik een betalingsverzoek.
Naast gogetfunding zijn we bezig met een groot online charity platform en ook hier hebben we hard aan gewerkt. En uiteraard staat George Clooney nog op de rol. Ik heb inmiddels zijn adres en ik heb aan de collega’s in Armavir toegezegd dat ik hem volgende week de informatie toestuur. We hebben er veel plezier om gehad maar wat zou het leuk zijn als we er ook daadwerkelijk resultaat mee hebben!
Naast het financiële plan heb ik ook met de ergo- en fysiotherapeuten en de maatschappelijk werker gekeken naar de verbetering van de dienstverlening. De kinderen komen nu 2x per week naar het centrum en worden gebracht door de moeder of de oma. Zij zitten in de gang te wachten totdat het kind klaar is met de therapie. Ik heb aangegeven dat het veel meer effect heeft als ze de (groot)ouders ook in een groep zetten en ervoor zorgen dat de behandeling vooral ook thuis voortgezet kan worden. Dat vergroot meteen de intensiteit en waarschijnlijk ook het resultaat. We hebben het plan samen uitgewerkt en de eerste stappen zijn gezet. Ook hebben we met elkaar gebrainstormd hoe de verschillende behandelingen beter op elkaar afgestemd kunnen worden. Het was een ontzettende enthousiaste groep om mee samen te werken en ik vond het heerlijk om zoveel enthousiasme te ervaren. Wat geeft dit een energie. Mijn vertrek viel iedereen zwaar, inclusief mijzelf.
Bij de terugrit naar het vliegveld realiseerde ik mij dat het een land van grote tegenstellingen is; de omgeving zo troosteloos maar de gastvrijheid en openheid zo groot. Ik heb er op persoonlijk vlak ook echt veel van geleerd.
Helaas was de terugreis niet wat ik gehoopt had. Bij de landing in Moskou werd de landing echt vlak voor we de grond raakten abrupt afgebroken en trok de piloot het toestel weer omhoog. Ik vond het op dat moment echt doodeng en was niet de enige. Een paar seconden heb ik die angst goed in mijn lijf gevoeld en dat was niet fijn. Gelukkig voelde ik al snel dat we weer rustig doorvlogen maar realiseerde me ook dat een tweede landing nog even op zicht zou wachten……. Inderdaad, ik landde op het moment dat mijn vlucht naar Amsterdam zou vertrekken en ik werd tegengehouden bij de tranfserdesk. Dit was zeer onplezierig; saggerijnige niet engels (willen) pratenende stewardessen van Aeroflot. Ik moest wachten, ben lags verschillende securities geweest en uiteindelijk na uren met bewaking naar een aparte gesloten vleugel gebracht van het Novohotel in de buurt van het vliegveld. Omdat ik geen visum voor Moskou had en een overnachting nodig had was er voor deze oplossing gekozen. Continue met een aantal bewakers door gangen en hele grote liften zonder dat ik wist wat er geen komen. Niet fijn. Uiteindelijk wel een lekker bed gehad maar werd de volgende ochtend alweer om 5 uur gebeld met een Russische boodschap. Over klantvriendelijkheid gesproken. Ik moest het bed uit, kreeg een plastic tasje met een ontbijtje en werd met de bewaking om 7.00 uur weer op het vliegveld gezet (weer via de achteringang) waar ik een nieuwe boardingpass kreeg en bleek dat ik om 10.00 uur zou vertrekken naar Amsterdam. Het was heerlijk om weer thuis te zijn. Mijn eigen veilige vertrouwde plekje met de mensen van wie ik hou dichtbij me. Het was weer een prachtig avonduur en in tegenstelling tot Suriname en Tanzania heb ik het gevoel dat het met mij en Armenië nog niet over is. Ik ga er in iedergeval mijn best voor doen.
Echt, de kleine beetjes helpen. Voor € 3000 kunnen de salarissen van de 12 medewerkers maandelijks betaald worden en kunnen er jaarlijks 165 kinderen 2 dagen per week een aantal paramedische behandelingen en therapieën volgen. Dit bedrag ervaar ik zelf als overzichtelijk en haalbaar.
Als je doorklikt om te betalen lijkt het trouwens alsof je alleen met PayPal kan betalen, maar, klik verder en naast de keuze voor PayPal kan je dan ook kiezen voor een bijdrage met betaling via een creditcard. Mocht je liever een bedrag via mij overdragen, geef me dan een seintje dan stuur ik een betalingsverzoek.
Naast gogetfunding zijn we bezig met een groot online charity platform en ook hier hebben we hard aan gewerkt. En uiteraard staat George Clooney nog op de rol. Ik heb inmiddels zijn adres en ik heb aan de collega’s in Armavir toegezegd dat ik hem volgende week de informatie toestuur. We hebben er veel plezier om gehad maar wat zou het leuk zijn als we er ook daadwerkelijk resultaat mee hebben!
Naast het financiële plan heb ik ook met de ergo- en fysiotherapeuten en de maatschappelijk werker gekeken naar de verbetering van de dienstverlening. De kinderen komen nu 2x per week naar het centrum en worden gebracht door de moeder of de oma. Zij zitten in de gang te wachten totdat het kind klaar is met de therapie. Ik heb aangegeven dat het veel meer effect heeft als ze de (groot)ouders ook in een groep zetten en ervoor zorgen dat de behandeling vooral ook thuis voortgezet kan worden. Dat vergroot meteen de intensiteit en waarschijnlijk ook het resultaat. We hebben het plan samen uitgewerkt en de eerste stappen zijn gezet. Ook hebben we met elkaar gebrainstormd hoe de verschillende behandelingen beter op elkaar afgestemd kunnen worden. Het was een ontzettende enthousiaste groep om mee samen te werken en ik vond het heerlijk om zoveel enthousiasme te ervaren. Wat geeft dit een energie. Mijn vertrek viel iedereen zwaar, inclusief mijzelf.
Bij de terugrit naar het vliegveld realiseerde ik mij dat het een land van grote tegenstellingen is; de omgeving zo troosteloos maar de gastvrijheid en openheid zo groot. Ik heb er op persoonlijk vlak ook echt veel van geleerd.
Helaas was de terugreis niet wat ik gehoopt had. Bij de landing in Moskou werd de landing echt vlak voor we de grond raakten abrupt afgebroken en trok de piloot het toestel weer omhoog. Ik vond het op dat moment echt doodeng en was niet de enige. Een paar seconden heb ik die angst goed in mijn lijf gevoeld en dat was niet fijn. Gelukkig voelde ik al snel dat we weer rustig doorvlogen maar realiseerde me ook dat een tweede landing nog even op zicht zou wachten……. Inderdaad, ik landde op het moment dat mijn vlucht naar Amsterdam zou vertrekken en ik werd tegengehouden bij de tranfserdesk. Dit was zeer onplezierig; saggerijnige niet engels (willen) pratenende stewardessen van Aeroflot. Ik moest wachten, ben lags verschillende securities geweest en uiteindelijk na uren met bewaking naar een aparte gesloten vleugel gebracht van het Novohotel in de buurt van het vliegveld. Omdat ik geen visum voor Moskou had en een overnachting nodig had was er voor deze oplossing gekozen. Continue met een aantal bewakers door gangen en hele grote liften zonder dat ik wist wat er geen komen. Niet fijn. Uiteindelijk wel een lekker bed gehad maar werd de volgende ochtend alweer om 5 uur gebeld met een Russische boodschap. Over klantvriendelijkheid gesproken. Ik moest het bed uit, kreeg een plastic tasje met een ontbijtje en werd met de bewaking om 7.00 uur weer op het vliegveld gezet (weer via de achteringang) waar ik een nieuwe boardingpass kreeg en bleek dat ik om 10.00 uur zou vertrekken naar Amsterdam. Het was heerlijk om weer thuis te zijn. Mijn eigen veilige vertrouwde plekje met de mensen van wie ik hou dichtbij me. Het was weer een prachtig avonduur en in tegenstelling tot Suriname en Tanzania heb ik het gevoel dat het met mij en Armenië nog niet over is. Ik ga er in iedergeval mijn best voor doen.
